Na een laatste ontbijt in het hostel vertrokken we om 9 uur richting Twijfelfontijn. Onderweg maakten we een stop bij Cape Cross: de plaats waar ooit Diego Cão de eerste Europese voet zette op west-Afrikaanse grond, maar belangrijker (voor ons): de woonplaats van zo'n honderdvijftigduizend zeerobben. Of het er echt precies zoveel waren hebben we niet geteld, maar het waren er wel "bajje" veel! We konden vrij dicht bij ze komen en daardoor konden we ze lekker goed ruiken (de stank bleek de volgende dag nog aan Ralphs armen te hangen) en van dichtbij bekijken. Vooral de jonge robben waren erg leuk om te zien, en ook de zwemmende, vechtende en schreeuwende exemplaren kregen veel aandacht. Na de lunch op een parkeerplaats bij een supermarkt, waar nog een snelle reparatie aan de overlander werd uitgevoerd (de schade had-ie opgelopen toen hij vastzat in het zand bij Ratelgat), reden we verder.

Niet zo lang voor zo lang voor zonsondergang passeerden we de camping waar we die nacht zouden blijven, maar omdat we nog voor het donker naar de rotstekeningen van het Sanvolk wilden gaan, konden we onze spullen nog niet op de camping dumpen: daar was geen tijd meer voor. De rotstekeningen, die zo'n 6000 jaar oud waren, lieten zien dat de Sanmensen al veel gereisd hadden (er waren zeehonden en pinguïns afgebeeld terwijl die in dit gebied niet voorkomen) en de rotsen gebruikten om te communiceren (waterbronnen waren op een landkaartachtige manier aangegeven). Na een kort bezoek aan de eeuwige souvenirshop vertrokken we om alsnog naar de camping te gaan.

Op de camping bleek dat Harm en Inge en wij twee de enige waren die geen tent hoefden op te zetten, omdat wij als enige dapper genoeg waren om de jakhalzen, sprinkhanen en met name de muggen te trotseren in eenvoudige rieten hutjes zonder voordeur, die op de camping aanwezig waren. Voordat we gingen slapen, bezochten we eerst echter nog een speciaal voor ons uitgevoerde zang- en dansvoorstelling die werd uitgevoerd door de lokale bevolking. Nadat we allemaal een drankje hadden gekocht (en betaald, hetgeen nogal lang duurde omdat er geen wisselgeld aanwezig was en de rekencapaciteiten van de barvrouw ook te wensen overliet: ze had een rekenmachine nodig om 8 (Tafelbier) en 15 (witte wijn) bij elkaar op te tellen) kon de voorstelling beginnen. Na enkele mooie, meerstemming gezongen, liedjes mocht het publiek meedoen met de dan.s Deze kans grepen we uiteraard, en met een voldaan gevoel (ook door het heerlijke eten dat Andor weer voor ons had bereid) konden we in onze slaapzak kruipen.