Na een lekker warme douche en een heerlijk ontbijt hadden we nog even de tijd om door de omgevng te wandelen. De eindeloosheid hiervan maakte veel indruk en door het bijna complete gebrek aan bomen werd dit gevoel versterkt. In de enkele boom die er stond ontdekten we een paar nesten van de wevervolgel, die zijn nestjes, die onder takken hangen, weeft met grassprieten. De ingang komt aan de onderkant, en om vijanden te misleiden maakt hij meer nestjes dan hij nodig heeft en gebruikt er slechts één om in te wonen.

Na enige tijd kwam onze overlander aangereden en konden we vertrekken, maar niet voordat we afscheid hadden genomen van onze gastheer. Na een hele lange rit door wederom een zeer uitgestrekt landschap waar we onder andere rooibosstruiken zagen, kwamen we aan in het grensstadje Springbok, waar we geld pinden en inkopen deden.

Hierna was het nog maar een klein stukje naar Fiddlers Creek, de camping aan de oranjerivier waar we voor het eerst in onze tenten zouden slapen. De aanwezigheid van een bar met koud bier en lekkere wijn zorgde voor een extra gezellige sfeer en nadat we met wat mensen van de zonsondergang hadden genoten (we zagen de zon ondergaan achter de Nambische bergen) en een paar enorme rupsen hadden gezien, gingen we eten. Daarna ging het feestje in de bar nog even door en rond half twaalf zochten we ons bed op (voor het eerst in onze "eigen" tenten). Dat bleek erg koud te zijn!

De Oranjerivier vormt de grens tussen Zuid-Afrika en Nambibië.

(serie van 3 foto's: klik op foto om te bekijken)