Op deze laatste dag van de vakantie stond om half acht ons laatste door Andor klaargemaakte ontbijt klaar, zodat we om 8 uur naar de Victoria-watervallen konden vertrekken. Nadat we voor het eerst in lange tijd weer euro's hadden uitgegeven (toegang: 10 euro p.p.), konden we naar de Falls toe lopen. Op diverse uitkijkpunten konden we de indrukwekkende watermassa steeds deels bekijken (door de enorme hoeveelheid nevel die weer naar boven komt is het nauwelijks mogelijk de watervallen in hun geheel te bekijken; deze nevel is van tientallen kilometers ver te zien, vandaar ook de originele naam van de Vic Falls: de rook die dondert). Op sommige stukken kwamen waterdruppeltjes van alle kanten op ons terecht en voor de tweede keer deze vakantie (de eerste keer was in Ratelgat) waren we erg blij met onze regenponcho's.

We maakten diverse foto's van de watervallen, de (dubbele) regenbogen, de Zambezi-kloof (waardoor we ook geraft hadden) en de rivier bovenaan de watervallen en verlieten toen het watervalterrein om ons laatste geld uit te geven aan souvenirs. Bij de watervallen is namelijk een grote markt waar de bevolking (veelal zelfgemaakte) "arts & crafts" verkoopt. Door flink te onderhandelen kregen we soms meer dan de helft van de vraagprijs af. We kochten een paar schalen, wat beeldjes en een muziekinstrumentje. Samen met Raisy en Gerda namen we vervolgens een taxi naar Waterfront, onze camping, waar we in het restaurant nog even snel gingen lunchen en e-mailadressen uitwissselden (helaas was de bediening niet echt snel, waardoor we in 5 miuten zowel ons eten naar binnen moesten werken als de rekening betalen om nog op tijd bij de bus te kunnen zijn).

Op het vliegveld van Livingstone werd nog een laatste groepsfoto genomen en namen we afscheid van Theodor, Andor en Piet, onze geweldige crew. Ook gaven we daar onze laatste Zambiaanse Kwatcha's uit.

Een vlucht van ongeveer een uur bracht ons naar Johannesburg, waar we ongeveer een uur in de rij stonden voor onze transfertickets en daarna nog een paar uur over hadden om in de enorme hoeveelheid winkels toch nog wat meer (goedkope!) souvenirs te kopen. Vlak voordat we gingen boarden, namen we afscheid van Peter, onze Amerikaanse reisgenoot, die via Parijs en New York in 48 uur(!) naar Miami zou vliegen.

Een redelijk comfortabele (maar helaas vegetarisch-etenloze) vlucht bracht ons naar Frankfurt, waar we na een paar uur in het vliegtuig naar Amsterdam konden stappen.

Na het nemen van afscheid van de rest van de groep bij de bagageband, gingen we met de trein naar Duivendrecht en vervolgens naar Nijmegen en Cuijk, en het laatste stukje werden we door een taxi gereden. Thuis werden we welkom geheten door de buren en natuurlijk door Wiebel en Zazu, onze katten.

Het was een fantastische vkantie die we nooit zullen vergeten, en hopelijk gaan we nog een keer gerug naar de fantastische omgeving met de indrukwekkende natuur, waarin we ruim drie weken hebben rondgereisd!